Obornik zwierzęcy jest głównym źródłem emisji azotu amoniaku w regionie Morza Bałtyckiego. Zagraża to nie tylko statusowi Morza Bałtyckiego, ale także bezpośrednio zagraża zdrowiu człowieka. Projekt ten będzie promował wykorzystanie technologii zakwaszania gnojowicy w całym regionie Morza Bałtyckiego w celu ograniczenia eutrofizacji w powietrzu i stworzenia bardziej konkurencyjnego i zrównoważonego sektora rolnictwa. Obornik zwierzęcy jest głównym źródłem emisji azotu amoniaku w regionie Morza Bałtyckiego (BSR), który poprzez osadzanie atmosferyczne prowadzi do eutrofizacji w powietrzu i stanowi znaczną część azotu przedostającego się do Morza Bałtyckiego. Emisje amoniaku nie tylko zagrażają statusowi Morza Bałtyckiego, ale także bezpośrednio zagrażają zdrowiu ludzkiemu poprzez powstawanie wtórnych cząstek stałych, które należą do zanieczyszczeń o najwyższym szacowanym wpływie na zdrowie człowieka. Łączne koszty związane ze zdrowiem społecznym i ekosystemem związane z emisją amoniaku szacuje się na 14 EUR/kg N (Europejska ocena azotu, 2011 r.), bez uwzględnienia faktu, że emisje amoniaku z odchodów zwierzęcych stanowią również bezpośrednią stratę gospodarczą cennych zasobów rolnych. W zmienionym planie działania na rzecz Morza Bałtyckiego (HELCOM) (2013 r.) wyznaczono cele w zakresie ograniczenia dopływu do Morza Bałtyckiego 118 tys. ton azotu, podzielonego na wszystkie kraje BSR. Utrata amoniaku z odchodów zwierzęcych występuje w domach dla zwierząt gospodarskich, magazynach obornika i z pola podczas stosowania obornika. Operacje hodowlane stosują różne najlepsze dostępne techniki w celu zmniejszenia emisji, takie jak czyszczenie powietrza z domów inwentarskich, pokrywy na magazynach gnojowicy i wstrzykiwanie ciekłego obornika podczas rozprowadzania. Niedawno w Danii opracowano technologie zakwaszania gnojowicy (SAT) i zostały one zatwierdzone przez Duńską Agencję Ochrony Środowiska, ponieważ BAT, które duńskie gospodarstwa rolne mogą wykorzystać do zmniejszenia strat amoniaku nawet o 70SAT, okazały się w Danii przynieść realne korzyści ekonomiczne w postaci zmniejszonego zużycia nawozów mineralnych i zwiększenia plonów, a nie tylko wydatki na inwestycje i eksploatację, ale także korzyści. W poprzednich projektach SAT uznano za innowacyjną technologię, która mogłaby zmniejszyć straty azotu w rolnictwie w BSR. Komercyjne wykorzystanie SAT nie rozprzestrzeniło się jednak poza Danię. Główne działania w ramach projektu koncentrują się na utworzeniu instalacji pilotażowych we wszystkich krajach BSR, wokół których testy terenowe i demonstracje przyczynią się do budowania zaufania użytkowników końcowych do tych technologii. Projekt ma ponadto na celu systematyczne zwiększanie zdolności zarówno organów publicznych, jak i prywatnych rolników poprzez przeprowadzenie technicznych studiów wykonalności oraz szczegółowych analiz środowiskowych i ekonomicznych wdrażania SAT. Wykorzystując te wyniki, wraz z analizami przepisów rynkowych i krajowych, projekt sformułuje zalecenia polityczne dotyczące włączenia technologii do istniejącego prawodawstwa i systemów wsparcia rolnictwa. Oczekiwane skutki dla BSR obejmują zmniejszenie eutrofizacji w powietrzu oraz bardziej konkurencyjny i zrównoważony sektor rolnictwa.