Obszar alpejski składa się z terytoriów o różnych trendach demograficznych, społecznych i gospodarczych oraz bogatej różnorodności kulturowej, językowej i biologicznej. Ta różnorodność łączy się z różnymi systemami zarządzania i tradycjami. Region ma silną tożsamość i wieloletnią tradycję współpracy. Ten wyjątkowy obszar ma istotny potencjał w zakresie dynamicznego rozwoju, ale stoi przed poważnymi wyzwaniami na różnych szczeblach, w tym na szczeblu ogólnoeuropejskim, regionalnym i lokalnym, a także na obszarach transgranicznych. Wyzwania te odnoszą się na przykład do specyficznego położenia geograficznego, globalizacji, tendencji demograficznych, zmiany klimatu i jej wpływu na środowisko, różnorodność biologiczną, strukturę terytorialną działalności i warunki życia. Głównym wyzwaniem dla obszaru alpejskiego jest zrównoważenie rozwoju gospodarczego i ochrony środowiska poprzez wspólne innowacyjne podejścia, które wykraczają poza granice administracyjne i wzmacniają obszar jako przestrzeń życiową dla ludzi i jako siedlisko naturalne, a także pole zrównoważonej działalności gospodarczej i społecznej w zrównoważony sposób. Obwód perspektywy przestrzennej obejmuje różne rozszerzenia administracyjne konwencji alpejskiej, przestrzeni alpejskiej Interreg oraz EUSALP. Podczas niemieckiej prezydencji konwencji alpejskiej (2015–2016) ministrowie odpowiedzialni za rozwój terytorialny państw alpejskich podpisali deklarację w sprawie zrównoważonego rozwoju przestrzennego w Alpach. W deklaracji określono następujące dziesięć głównych wyzwań i tematów: zmiany klimatu, przystosowanie się do zmiany klimatu i zagrożenia naturalne; zmiany demograficzne i organizacja pracy; transport i łączność; struktura osadnictwa i użytkowanie gruntów; oszczędności, produkcji, dostaw i magazynowania energii; turystyka; funkcjonowanie ekosystemu, tworzenie sieci ekologicznych i różnorodność biologiczna; witalność regionów górskich oraz ich małych i średnich miast; zachowanie dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego; poprawa zarządzania, współpracy i potrzeb organizacyjnych. Ministrowie wyrazili potrzebę opracowania perspektyw przestrzennych i wizji obszaru alpejskiego. Proces budowania takiej wizji i perspektyw, a także samych perspektyw i wizji w znacznym stopniu przyczyniłby się do kształtowania polityki, przyczyniając się do zmniejszenia przeszkód we wspólnym zrównoważonym rozwoju terytorialnym, a także do wzmocnienia wspólnych działań. Te ostatnie mają na celu sprostanie wyzwaniom dla obszaru alpejskiego, biorąc pod uwagę szerszy kontekst współpracy zapewnianej m.in. przez EUSALP i alpejski program kosmiczny Interreg. W wyjątkowym, delikatnym, a jednocześnie dynamicznym obszarze, takim jak obszar alpejski, szczególnie ważne jest wspólne podejście do rozwoju przestrzennego. Wizja i wspólne perspektywy przestrzenne ułatwiłyby i poprawiłyby zharmonizowany transgraniczny rozwój terytorialny. Zaradzą one potrzebie planowanego i skoordynowanego rozwoju w dziesięciu dziedzinach określonych w deklaracji (zob. powyżej) i w innych, w stosownych przypadkach, oraz wpływie tej ostatniej na gospodarkę regionalną, krajobraz innowacji, obszary wiejskie, osiedla, ochronę krajobrazów i przyrody, transport i mobilność, a także na jakość życia. Wizja i perspektywy mogłyby stanowić podstawę dalszej współpracy transgranicznej i transnarodowej ukierunkowanej na konkretny obszar i pomóc w określeniu dalszych możliwości rozwoju obszaru alpejskiego. Wizja i perspektywa przestrzenna mogą być również wykorzystane do przyczynienia się do innych strategicznych współpracy w obszarze alpejskim, takich jak konwencja alpejska, EUSALP i programy Interreg. Niektóre z nich zawarły podobne traktaty do konwencji alpejskiej, np. do Konwencji Karpackiej. Regiony te mogłyby skorzystać z wyników Alps2050 w celu opracowania własnych strategii wspólnego rozwoju przestrzennego. Ogólnie rzecz biorąc, wyniki tej ukierunkowanej analizy mogłyby przynieść korzyści nie tylko regionom górskim, ale również innym rodzajom regionów zaangażowanych we współpracę terytorialną.
