W Amsterdamie Experiment with the Assistance uczestnicy otrzymują składkę przez dwa lata, jeżeli oprócz świadczenia mają pracę. Badamy, jaki rodzaj wsparcia najlepiej sprawdza się w pracy i reintegracji. W przypadku gdy osoba wykonująca pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy zarabia pieniądze, określa się kwotę dodatku uzupełniającego. Ale chcemy jeszcze bardziej nagradzać pracę. Uczestnicy eksperymentu amsterdamskiego z pomocą otrzymają zatem dodatkową premię. W związku z tym uczestnicy będą uczestniczyć w badaniu. Chcemy wiedzieć, czy premia zachęca osoby korzystające z świadczeń do poszukiwania (w niepełnym wymiarze czasu pracy) zatrudnienia. I jaki rodzaj wsparcia dla pracy działa najlepiej. Prowadzimy badania wspólnie z Uniwersytetem w Amsterdamie (UvA) i Hogeschool van Amsterdam (HvA). Istnieją trzy różne grupy w ramach eksperymentu. Wytyczne dotyczące pracy i reintegracji różnią się w zależności od grupy: 1. Grupa samodyrekcji Ta grupa określa, jakie wskazówki chcą po rozmowie z menedżerem klienta. 2. Ekstra grupa uwagi Ta grupa ma podwójną liczbę momentów kontaktu z menedżerem klienta. 3. Grupa porównawcza Dla tej grupy wszystko pozostaje takie samo. Uczestnik otrzymuje miejsce w jednej z trzech grup. Czyniąc to, nie patrzymy na osobę ani na okoliczności. Uczestnik nie ma wpływu na grupę, do której trafi. Dość czasami menedżer klienta może zdecydować, że uczestnik nie jest sklasyfikowany w grupie samoregulacyjnej. Pod koniec eksperymentu pojawi się raport z badań.