Uczenie się przez całe życie ma na celu otwarcie świata edukacji dla wszystkich członków społeczeństwa, niezależnie od tego, czy są oni korzystni, czy w niekorzystnej sytuacji, poprzez stworzenie nowych możliwości (możliwości) skuteczniejszej integracji ze światem pracy. Ze względu na liczne trudności w relacjach między niektórymi grupami społecznymi znajdującymi się w niekorzystnej sytuacji a szkołą (światem uczenia się, uczenia się), oprócz określenia zasad, praktyczne wdrożenie koncepcji uczenia się przez całe życie w systemie szkolnym w Galaktyce Gutenberg, która do tej pory przetrwała, zaowocowało stosunkowo niewielką liczbą metod, zarówno w ramach formalnego systemu szkolnictwa, jak i poza nim, które docierają do całego społeczeństwa i jego grup znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. Jednak w galaktyce Neumann, która stopniowo wypełnia nasze codzienne życie, pojawiły się już możliwości, jakie dają nam wirtualne i rzeczywiste przestrzenie i technologie globalizującego się świata. Głównym celem planowanego projektu jest koordynowanie i delegowanie wiedzy dostępnej na naszym Uniwersytecie oraz w regionalnych sferach kulturowych, gospodarczych i przemysłowych w celu zaspokojenia potrzeb regionalnego-regionalnego rynku pracy z profesjonalną koncepcją elastycznego systemu pośrednictwa wiedzy opartego na aktywnej działalności społeczności, dostosowanego do oczekiwań współczesnego wieku i potrzeb naszych grup docelowych. Naszym kolejnym celem jest umożliwienie nauczycielom/nauczycielom oraz specjalistom edukacyjnym, kulturalnym, ekonomicznym i przemysłowym poznania i wypróbowania nowoczesnych metod transferu wiedzy, które promują społeczne wykorzystywanie ich doświadczeń i osiągnięć zawodowych. Planowany rozwój był spowodowany następującymi problemami: Wiedza, doświadczenie, zasoby intelektualne oraz potrzeby/problemy naszych grup społecznych (w wieku 10-18 lat, podmiotów gospodarczych, podmiotów rynku pracy i gmin) nie są dobrze skoordynowane, co zmniejsza skuteczność inwestycji społecznych w badania i edukację zarówno w kategoriach intelektualnych, jak i ekonomicznych. Ten negatywny wpływ najlepiej ilustruje „wirtualna ściana” zbudowana między naszymi nauczycielami i badaczami, podmiotami gospodarczymi i na rynku pracy oraz naszymi docelowymi grupami społecznymi, co w naszych czasach ma kilka powodów. Wśród nich podkreślamy między innymi, że wyżej wymienieni uczestnicy nie są świadomi swoich działań, ciągłego braku czasu dla ludzi i odległości geograficznych. Wdrażany przez nas system wymiany wiedzy musi przezwyciężyć te przeszkody: aby przezwyciężyć wzajemne znajomości z ciągłym kontaktem uczestników, przezwyciężyć brak czasu dzięki elastycznemu harmonogramowi dostosowanemu do wiedzy konsumenta, a także pokonywać odległości geograficzne z możliwościami oferowanymi przez World Wide Web. W oparciu o powyższe, zamierzamy opracować szczegółową koncepcję zawodową kulturalną, naukową, inżynieryjną i profesjonalną – social networking – internetową platformę społecznościową oraz powiązany z nią system eTutor wspierający nasze profesjonalne działania podejmowane w ramach aplikacji i opisane powyżej. Zaletą planowanego systemu, poza jego elastycznością przestrzenną i czasową, jest to, że priorytetowo traktuje on aktywną formę przekazywania wiedzy. Uczestnicy nie są biernymi odbiorcami informacji spadających na nich, ale podmioty aktywnie wpływające na przedmiotowe działania, więc z jednej strony stają się świadomymi i skutecznymi konsumentami wiedzy wytwarzanej na naszym Uniwersytecie i w regionalnych dziedzinach edukacyjnych, kulturowych, gospodarczych i przemysłowych, a także integracji informacji zwrotnych od społeczeństwa w naszych tematach badawczych i edukacyjnych. Koncepcja e-tutor, która ma zostać opracowana, jest wysoce innowacyjna i innowacyjna pod względem modelu operacyjnego dostosowanego do środowiska społecznego i rozwiązań ICT (3D i technologii mobilnych), które mają być wykorzystywane do jej wdrażania. TIK dla technologii edukacyjnych opierają się na najbardziej zaawansowanych metodach na świecie, które są zoptymalizowane pod kątem dzisiejszych szeroko rozpowszechnionych narzędzi ICT (interaktywne dynamiczne opracowywanie programów nauczania, mikrouczenie się, rzeczywistość wirtualna i transfer wiedzy opartej na rzeczywistości, rozwiązania adaptacyjne, oparte na współpracy i partycypacyjne z oddzielnymi podsystemami dla osób o szczególnych potrzebach, które mogą być wdrażane bezpośrednio przez trenera na własnych urządzeniach). Oprócz skoncentrowania się na pracownikach znajdujących się w niekorzystnej sytuacji regionalnej – przyszłych i obecnych – położymy szczególny nacisk na zwiększenie możliwości zatrudnienia młodych ludzi z małymi dziećmi oraz osób niepełnosprawnych i osób niepełnosprawnych poprzez uczestnictwo w nauczaniu/badaniach w edukacji.
