Na podstawie zaproszenia do składania wniosków wystosowanego przez rząd Węgier w dniu 24 lutego 2017 r. Krajowe Biuro Głównego Lekarza, Krajowy Instytut Rozwoju Zdrowia, Uniwersytet Semmelweis, Państwowe Centrum Opieki Zdrowotnej oraz konsorcjum Kierownika Krajowego Funduszu Ubezpieczeń Zdrowotnych przeprowadziły szczegółowe studium wykonalności priorytetowego projektu EFOP-1.8.0-VEKOP-17 dotyczącego profesjonalnego rozwoju metodologicznego systemu opieki zdrowotnej i zobowiązały się do jego wdrożenia. Stan zdrowia węgierskiej ludności jest obecnie poniżej poziomu oczekiwanego na podstawie rozwoju społeczno-gospodarczego Węgier. Oprócz chorób nowotworowych i sercowo-naczyniowych częstość występowania chorób psychicznych jest również wysoka, z których wszystkie stanowią poważne obciążenie dla kraju. Znaczna część wymienionych chorób wynika ze złego stylu życia, w związku z czym należy osiągnąć znaczną poprawę zachowań zdrowotnych ludności oraz zapewnić odpowiednie otoczenie fizyczne, społeczne, gospodarcze i prawne. Podstawowa opieka zdrowotna jest jedynym segmentem systemu opieki zdrowotnej, który może połączyć się z populacją jako całością, w związku z czym na tym poziomie opieki najefektywniej wpływa na zachowanie zdrowotne ludności. Na tym poziomie podaży w praktyce można osiągnąć równy dostęp ogółu społeczeństwa do usług o niemal tej samej jakości. Podstawową opiekę zdrowotną można poprawić, rozszerzając zakres usług świadczonych w pobliżu domu, wzmacniając rolę podstawowej opieki zdrowotnej jako strażnika dostępu, zwiększając efektywność operacyjną praktyk podstawowej opieki zdrowotnej, przenosząc opiekę zdrowotną ludności z droższej opieki szpitalnej na opiekę podstawową i ambulatoryjną. Wymaga to, z jednej strony, opracowania obecnych metod służby i portfolio usług, a z drugiej strony zdolności, wiedzy, zdolności, podejścia prewencyjnego i postawy dostępnego personelu lekarzy ogólnych, wykwalifikowanych pielęgniarek i specjalistów oraz kobiet opiekuńczych. W celu rozwinięcia zachowań świadomych zdrowia publicznego oraz wczesnego wykrywania chorób i zagrożeń dla zdrowia ważne jest uwzględnienie zdrowia publicznego i usług profilaktycznych jako integralnej części podstawowej opieki zdrowotnej. Organizacja kompetencji pracowników i integracja specjalistów świadczących nowe rodzaje usług może poszerzyć zakres ostatecznych usług i świadczeń dostępnych lokalnie. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) co dziesiąty pacjent w dobrze wyposażonych szpitalach w krajach o zaawansowanym stanie zdrowia powoduje wystąpienie zdarzenia niepożądanego, przy czym 1 % pacjentów cierpi na śmierć. Według badań nad bezpieczeństwem pacjentów zdarzenia te wynikają głównie z niedociągnięć w planowaniu (np. nieodpowiednich harmonogramów czasu pracy, warunków przechowywania, dystrybucji leków) lub czynników wpływających na wdrażanie (np. przeciążenie, stres, presja czasu), przy czym ustalono jedynie 10-15 % indywidualnej odpowiedzialności. Bezpieczeństwo pacjenta oznacza zadania i obowiązki nie tylko ze strony systemu opieki, ale także ze strony pacjenta i krewnych. Skuteczne ograniczenie zdarzeń niepożądanych można osiągnąć poprzez mapowanie źródeł zagrożeń nieodłącznie związanych z systemami i procesami, a także wpływu środowiska operacyjnego, a także zmniejszenie ich znaczenia, a nie poprzez identyfikowanie i karanie osób, które popełniły błędy. W odniesieniu do zagrożeń dla bezpieczeństwa pacjentów zawsze możliwe jest określenie zalecanych zachowań i działań mających pomóc pacjentom w radzeniu sobie z tym ryzykiem. Niezwykle ważne jest, aby społeczeństwo otrzymywało odpowiednie informacje na temat czynników bezpieczeństwa pacjentów, które można zidentyfikować w trakcie opieki zdrowotnej, a jednocześnie uczyło się uczyć się zachowań, które same mogą pomóc uniknąć zdarzeń niepożądanych. Podsumowanie celów projektu przedstawiono w tabelach na następnej stronie.
