Na Litwie istnieje 38 placówek opieki dla osób niepełnosprawnych, w których mieszka 6,1 tys. osób dorosłych z niepełnosprawnością, ponad 51,6 % z nich ma niepełnosprawność umysłową i intelektualną – ponad 35,4 %. Osoby niepełnosprawne mieszkające w instytucjach są wykluczone ze społeczeństwa, często spędzają całe życie w zamkniętych przestrzeniach, mają niewielki kontakt ze światem zewnętrznym lub nie mają żadnego kontaktu. Celem reformy systemu opieki instytucjonalnej na Litwie (zwanej dalej „reformą”) jest stworzenie systemu usług świadczonych w sposób zintegrowany, który umożliwiłby osobie niepełnosprawnej lub jej rodzinie (opiekunom, opiekunom) korzystanie z indywidualnych usług i niezbędnej pomocy w społeczności. Proponowany projekt jest poświęcony realizacji drugiego etapu transformacji, który przewiduje świadczenie nowych form usług na poziomie społeczności lokalnych na rzecz grup docelowych. W trakcie realizacji projektu opracowane zostaną nowe formy usług społecznych dla osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym z niepełnosprawnością umysłową i umysłową: 1) usługi w zakresie warsztatów socjalnych, 2) usługi w zakresie mieszkalnictwa chronionego, 3) wspomagane służby zatrudnienia, 4) usługi decyzyjne. Grupą docelową projektu są osoby dorosłe z upośledzeniem psychicznym i/lub umysłowym, pracownicy z zakresu usług socjalnych. Beneficjenci pośredni: rodziny (opiekunowie, opiekunowie) osób z niepełnosprawnością intelektualną lub zaburzeniami psychicznymi. Planuje się świadczenie szeregu usług na poziomie społeczności lokalnych dla co najmniej 1102 osób (w tym 1000 unikalnych osób) z niepełnosprawnością umysłową lub umysłową. Projekt ma zostać zrealizowany w 36 gminach podzielonych na 6 regionów (Wilno, Kownie, Šiauliai, Marijampole, Tauragė, Telšiai). Projekt zapewni nowe formy usług dla osób dorosłych z niepełnosprawnością umysłową i umysłową w celu zwiększenia ich niezależności, promowania ich integracji na rynku pracy, społeczności lokalnych i życia społecznego. Działania w ramach projektu przyczynią się do przystosowania osób niepełnosprawnych w społeczeństwie oraz zmniejszenia negatywnych postaw wobec osób niepełnosprawnych.
