Karaiby są jednym z regionów na świecie najbardziej narażonych na klęski żywiołowe. Dotyczy to w szczególności francuskich terytoriów Indii Zachodnich. Gwadelupa jest bezpośrednio zagrożona przez sześć poważnych zagrożeń naturalnych: trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, cyklony, tsunami, powodzie, ruchy terenu. W ostatnich dziesięcioleciach Gwadelupa została dotknięta poważnymi klęskami żywiołowymi o różnym charakterze: trzęsienia ziemi (Saintes, 2004), powodzie (w tym nagłe powodzie), huragany (Hugo w 1989 r., Marilyn w 1995 r., Dean w 2007 r., Maria w 2017 r.) itp. Te główne zagrożenia pogłębiają różne czynniki wrażliwości ludności i terytorium: wyspiarska, a nawet „podwójna izolacja” zależności, niestabilność społeczno-gospodarcza części ludności, złożone przepływy migracyjne, zagęszczenie miast i silna presja miejska, szybka erozja pamięci o ryzyku. Ponadto ryzyko klęsk żywiołowych zwiększa się dzięki procesowi zmiany klimatu, który wpływa na częstotliwość, intensywność i nieprzewidywalność zagrożeń, co wymaga stałego wysiłku i tempa adaptacji ze strony ludzi i instytucji. Oprócz tego kontekstu społeczno-środowiskowego należy zauważyć, że: Kultura ryzyka jest trudna do poczynienia postępów na poziomie populacji, a wiedza na temat zagrożeń jest niejednorodna, a także znajomość odpowiednich zachowań w przypadku klęsk żywiołowych. Wymaga to zwiększenia liczby