Przeciwciała monoklonalne (mAb) są badane przez 4 zespoły GICC (EA7501 University of Tours): Rama, PATCH, LNOx i IMT. MABS odegrały ważną rolę w leczeniu nowotworów lub przewlekłych chorób zapalnych. Większość mAbs na rynku jest niesprzęgana (nus) i działa poprzez neutralizowanie patogennych skutków antygenu (ze względu na wiązanie na nim mAb) i/lub przez działanie efektów molekularnych lub komórkowych rekrutowanych przez mAb. Rozwój technologiczny umożliwia obecnie budowę nowych struktur, ADC (przeciwciał-narkotyk), opartych na mAbs, które następnie wykorzystywane są jako środki docelowe. Możliwe jest łączenie małych aktywnych cząsteczek do mAb za pomocą linkera przeznaczonego do uwalniania produktu aktywnego w określonych warunkach patologicznych. To ramię jest związane z głowicą koniugacyjną, która łączy się z mAb. Cztery ADC oparte na zasadzie uwalniania środka cytotoksycznego do komórek nowotworowych po utrwaleniu i internalizacji CDA są obecnie stosowane w raku. Chemicy jednostki (IMT) posiadają know-how w zakresie projektowania i modułowej konstrukcji oryginalnego ADC (wszystkie kluczowe elementy CDA są rozsądnie wymienne: MAB, technika połowu, hydrofobowość i długość łącznika, system uwalniania substancji czynnej i jej charakter). Biokonugacja zostanie wykorzystana...