Przedstawiony model ma na celu, z jednej strony, zapewnienie realizacji strategicznych celów wspólnych usług UTAD, a z drugiej strony określenie ograniczeń rzeczywistości politycznej w obliczu najlepszych praktyk na świecie. Uznano, że cele należy podzielić na dwie grupy, które lepiej identyfikują potrzeby wspólnych usług.
