ΓΕΝΙΚΌΣ ΣΤΌΧΟΣ: Αύξηση της ικανότητας αντιμετώπισης της εξάπλωσης της νόσου COVID-19 στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. ΠΕΡΙΓΡΑΦΉ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΎ ΑΝΤΙΚΕΙΜΈΝΟΥ: Η αυξανόμενη ικανότητα του εκπαιδευτικού ιδρύματος να αντιμετωπίζει την κρίση COVID-19 υλοποιείται με την αγορά όλου του εξοπλισμού και των αναλώσιμων που απαιτούνται για την ορθή διεξαγωγή των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα. Η πρόσβαση στην εκπαίδευση είναι απαραίτητη, αλλά η επιστροφή των μαθητών στις αίθουσες διδασκαλίας πρέπει να γίνεται με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια, ώστε να μην εκτίθενται σε κινδύνους. Ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι να διαμορφώσει το κοινωνικό ον, να κοινωνικοποιήσει το παιδί. Στην πραγματικότητα, η εκπαίδευση έχει πολυδιάστατο χαρακτήρα και ένας κατάλληλος ορισμός πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τις δύο διαστάσεις, έτσι ώστε να μπορεί να καθοδηγήσει την εκπαιδευτική δράση για να καλύψει τόσο τις ανάγκες του ατόμου όσο και εκείνες της κοινωνίας για την οποία την διαμορφώνουμε. Ως εκ τούτου, για να σχηματίσουν ολοκληρωμένα άτομα ικανά να δράσουν εύκολα στην κοινωνία, είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία στο σχολείο. Η διαδικτυακή εκπαίδευση έχει πολλαπλά πλεονεκτήματα όσον αφορά την εκπαιδευτική δραστηριότητα με τη στενή έννοια, αλλά δεν αποφέρει κανένα όφελος στο άτομο στο κοινωνικό στοιχείο, καθώς εξαλείφει ακριβώς την κοινωνική συνιστώσα, απομονώνοντας το παιδί σε ένα περιβάλλον που δεν αποτελεί πρόκληση. Ωστόσο, αυτοί οι νέοι άνθρωποι θα βγουν από τα σπίτια τους κάποια στιγμή, αλλά ο δρόμος δεν είναι σπίτι, δεν είναι ασφαλές, δεν είναι παρηγοριά, δεν είναι η δυνατότητα να συνταξιοδοτηθείτε όταν δεν σας αρέσει κάτι, έτσι αυτοί οι νέοι θα γίνουν ανήσυχοι, επιθετικοί και ανίκανοι για ενσυναίσθηση και άμεση επικοινωνία. Στο πλαίσιο της τρέχουσας πανδημίας COVID-19, η οποία έπληξε επίσης τη Ρουμανία, ο πληθυσμός αντιμετωπίζει σειρά οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που προκαλούνται από τη μείωση της δραστηριότητας των οικονομικών φορέων και των δημόσιων φορέων, την αναδιοργάνωση της δραστηριότητας των υπηρεσιών υγείας, κοινωνικής πρόνοιας και εκπαίδευσης. Υπό αυτές τις συνθήκες, τα τρωτά σημεία των παιδιών, των οικογενειών και των κοινοτήτων μπορούν να επιδεινώσουν τους προϋπάρχοντες κινδύνους: περιορισμένη πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες, υγεία, ανισότητες όσον αφορά την πρόσβαση στην εκπαίδευση, φτώχεια. Με την ταχεία αλλαγή των ρυθμίσεων διδασκαλίας, μετά την έναρξη της πανδημίας COVID-19, η έλλειψη κεντρικής στρατηγικής για τα ενιαία μέτρα συντονισμού της εφαρμογής θεωρείται το κύριο διαρθρωτικό εμπόδιο που καθιστά τις παρεμβάσεις εντοπισμένες και αναπτύσσονται διαφορετικά, ανάλογα με την ικανότητα των εκπαιδευτικών ή τη διαθεσιμότητα της γονικής στήριξης. Τα περισσότερα εμπόδια ομαδοποιούνται σε τέσσερις τύπους ψηφιακών ανισοτήτων: 1) Φυσική πρόσβαση, 2) χρήση (μείωση ή ανεπαρκής αντιμετώπιση και ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων των παιδιών, των γονέων και των εκπαιδευτικών)· 3) πρόσβαση σε εκπαιδευτικούς πόρους κατάλληλους για τους διάφορους εκπαιδευτικούς κύκλους που ανταποκρίνονται στο νέο πρόγραμμα σπουδών· 4) έλλειψη ενοποιημένου σχεδιασμού σε κεντρικό επίπεδο εφαρμογής