Ο σολομός του Ατλαντικού και η θαλάσσια πέστροφα (σαλμονοειδή) έχουν μειωθεί κατά 70 % από τη δεκαετία του 1970 (Cefas 2014) και, ως εκ τούτου, έχουν σημαντική προστασία του περιβάλλοντος μέσω της οδηγίας της ΕΕ για τους οικοτόπους και αναφέρονται στις ειδικές ζώνες διατήρησης. Πρόκειται για δείκτες στους στόχους της οδηγίας για τα ύδατα και τη θάλασσα για τη μέτρηση της GES. Η αυξημένη αφθονία νεαρών και ενηλίκων θα ωφελούσε τους θηρευτές τους π.χ. τα είδη λαβρακιού, το λαβράκι της θάλασσας και του ποταμού και το χέλι και τα θαλάσσια πτηνά, τις ενυδρίδες, τις φώκιες. Τα σαλμονοειδή έχουν επίσης σημαντική οικονομική σημασία, μια ανεξάρτητη μελέτη των Le Quesne και Selby το 2007 υπολόγισε ότι η αξία αναψυχής των σολομοειδών στην Ευρώπη ήταν 1,2 δισ. ευρώ, αλλά μειώνεται. Και τα δύο είδη εξαρτώνται από TCWs σε δύο κρίσιμα στάδια ζωής — τα νεαρά και τους ενήλικες. Τα αυγά γεννιούνται σε ποτάμια το χειμώνα, μετά από 1-3 χρόνια οι νεαροί μεταναστεύουν στη θάλασσα ως νεαρά και μετά από 1-3 χρόνια ταΐζοντας στη θάλασσα ενήλικες επιστρέφουν στον γενέθλιο ποταμό τους για να γεννήσουν. Το Διεθνές Συμβούλιο για την Εξερεύνηση της Θάλασσας (ICES) και τα βασικά ενδιαφερόμενα μέρη του Οργανισμού Περιβάλλοντος και της L’Agence française pour la biodiversité (AFB) υποστήριξαν ότι η επιβίωση των σαλμονιδών μειώνεται σε TCW. Το ICES ανέδειξε τα περιβαλλοντικά ζητήματα, τον θαλάσσιο σχεδιασμό και τα κενά γνώσεων (π.χ. πού πεθαίνουν τα περισσότερα σαλμονοειδή στις εκβολές ποταμών ή στη θάλασσα και όπου οι θαλάσσιες πέστροφες τρέφονται στη θάλασσα) μεταξύ των θεμάτων προτεραιότητας για τη διατήρησή τους (ICES WGNAS 2015 & WKTRUTTA 2013). Η δημιουργία νέων πληροφοριών από τις πιλοτικές επιχειρήσεις (PO) θα βελτιώσει σημαντικά τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος από την EA και την AFB για τον υπολογισμό των ορίων διατήρησης (CL) και των ποσοστώσεων (QU) και θα καθορίσει προσαρμοστικά σχέδια διαχείρισης για τον μετριασμό των περιβαλλοντικών αλλαγών. Για την ανάπτυξη νέων μεθόδων για την προστασία και την αύξηση των αποθεμάτων σολομοειδών, το SAMARCH θα παράγει 3 νέες ΟΠ για το πρόγραμμα. Το WP T1 διερευνά την τοποθεσία, την επιβίωση και τις κινήσεις των σαλμονοειδών μέσω των TCWs για να καταλάβει πού εξαφανίζονται. Η WP T2 χρησιμοποιεί ανάλυση DNA για να δημιουργήσει έναν χάρτη σημαντικών περιοχών TCW για τη θαλάσσια πέστροφα, βελτιώνοντας την αστυνόμευση και τον καθορισμό των ορίων διχτυώματος σολομοειδών. Η WP T3 παρέχει νέες πληροφορίες για τη βελτίωση των υπολογισμών CL και QU. Η αλλαγή στη ρύθμιση θα επιτευχθεί μέσω του WP T4 που θα οδηγήσει σε κατ’ εκτίμηση αύξηση της αφθονίας ενηλίκων κατά 6-9 % σε όλο το FCE, η οποία θα μετρηθεί μέσω των 5 μετρητών και παγίδων ιχθύων που λειτουργούν από εταίρους και αλιεύσεις ψαράδων που καταγράφονται από την EA και τον AFB σε ολόκληρη την περιοχή FCE. Το SAMARCH είναι απόλυτα κατάλληλο για το FCE, διότι συγκεντρώνει αξιόλογους εταίρους με δεδομένα, εξοπλισμό καταμέτρησης ψαριών, δεξιότητες επισήμανσης, κλίμακες ψαριών, εμπειρογνωμοσύνη αξιολόγησης αποθεμάτων και γενετικές δεξιότητες σχετικά με σαλμονοειδή για τη βελτίωση των αποθεμάτων τους στο FCE και στην ΕΕ. Απαιτούμε ένα πενταετές έργο για τη συγκέντρωση ισχυρών αποτελεσμάτων και νέων πολιτικών για την ενσωμάτωσή τους στις δομές διαχείρισης σολομοειδών FCE, συμβάλλοντας με τη σειρά τους στην αύξηση της GES. Αναφορά 13 επιστολές υποστήριξης από τα βασικά ενδιαφερόμενα μέρη.
