Τα συστήματα διακυβέρνησης στην Ευρώπη μεταβάλλονται για να γίνουν λιγότερο από την κορυφή προς τα κάτω, πιο ευέλικτα και να εμπλέκουν μια ευρύτερη ομάδα δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών. Αυτό εγείρει ζητήματα αλληλεξαρτήσεων σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, καθώς και μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, ιδρυμάτων και οργανισμών. Ταυτόχρονα, η επιρροή των εθνικών παραδόσεων διακυβέρνησης και σχεδιασμού καθιστούν τις αλλαγές αυτές εξαρτώμενες από το πλαίσιο. Οι ευρωπαϊκές τοπικές και περιφερειακές αρχές καλούνται να προωθήσουν τη βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς οικονομική ανάπτυξη, στο πλαίσιο των γενικών ευρωπαϊκών και εθνικών στρατηγικών. Τα κοινά θέματα πολιτικής όσον αφορά την έξυπνη ανάπτυξη περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, έργα υποδομής για την παροχή δωρεάν συνδεσιμότητας Wi-Fi στα κέντρα των πόλεων· ανάπτυξη «εφαρμογών» και διαδραστικών τεχνολογιών που επιτρέπουν στους πολίτες και τις επιχειρήσεις να αλληλεπιδρούν με τις τοπικές και περιφερειακές αρχές· και παραγωγή και συλλογή δεδομένων σχετικά με την αστική διαβίωση, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης χώρων, της κυκλοφορίας και της χρήσης ενέργειας σε κτίρια και ηλεκτρικά οχήματα. Όσον αφορά τη βιώσιμη ανάπτυξη, οι πόλεις και οι περιφέρειες ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη υποδομών για μεταφορές χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (όπως οι σταθμοί χρέωσης)· προώθηση της ανθεκτικότητας και της ενεργειακής ασφάλειας μέσω της τοπικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας· την ανάπτυξη νέων οικονομικών τομέων, συμπεριλαμβανομένων των πράσινων βιομηχανιών· και τον οικολογικό προσανατολισμό των υφιστάμενων τομέων και αλυσίδων εφοδιασμού με τη βοήθεια συστημάτων «έξυπνων δημόσιων συμβάσεων». Όσον αφορά την ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, οι τοπικές και περιφερειακές αρχές πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ζητήματα όπως η δημογραφική αλλαγή και η ευπάθεια που δημιουργούνται από τη γήρανση του πληθυσμού και τη μετανάστευση μεγάλης κλίμακας· ανάπτυξη οικονομικά προσιτής, βιώσιμης στέγασης και παροχής και διανομής δημόσιων υπηρεσιών σε όλα τα μέλη της κοινωνίας.Όλα τα προαναφερθέντα πρέπει να επιτευχθούν σε ένα μεταβαλλόμενο πλαίσιο διακυβέρνησης και με λιγότερους πόρους μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση. Ως εκ τούτου, υπάρχει ανάγκη για στενότερη συνεργασία με ένα ευρύτερο φάσμα δημόσιων, ιδιωτικών, εθελοντικών οργανώσεων και οργανώσεων υπό την ηγεσία των πολιτών. Ωστόσο, δεν είναι σαφές πώς μπορεί να δημιουργηθεί αυτό το νέο, συνεργατικό και λιτό καθεστώς διακυβέρνησης. Αυτή η στοχευμένη ανάλυση θα επικεντρωθεί σε τέσσερα ευρωπαϊκά εδάφη σπουδών, καθένα από τα οποία χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερες εντάσεις διακυβέρνησης σε σχέση με την κατανομή των αρμοδιοτήτων εδαφικής ανάπτυξης και με τα ειδικά χαρακτηριστικά των εμπλεκόμενων φορέων και των ζητημάτων που διακυβεύονται. Σε καθένα από αυτά τα πλαίσια υπάρχει αυξανόμενη ανάγκη για στρατηγικές εδαφικής ανάπτυξης με τη συμμετοχή διαφόρων ενδιαφερόμενων μερών εντός και πέραν των υφιστάμενων διοικητικών εδαφών. Οι στρατηγικές αυτές θα πρέπει να συμπληρώνουν τις υφιστάμενες πολιτικές περιφερειακής ανάπτυξης με μια πολυεπίπεδη, καθώς και λειτουργική, προσέγγιση της βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς εδαφικής ανάπτυξης.