Τα τελευταία χρόνια, οι συμμετέχοντες έχουν δώσει μεγάλη προσοχή στη βιώσιμη απασχολησιμότητα των εργαζομένων. Συχνά το ερώτημα ήταν: από πού αρχίζει και τελειώνει η ευθύνη του εργοδότη και από πού αρχίζει και τελειώνει ο εργαζόμενος; Έμμεσα, οι εργοδότες γνώριζαν την απάντηση: όπως και με τον πελάτη, λιγότερη «φροντίδα» και περισσότερη «φροντίδα». Οι εργοδότες τονίζουν τη σημασία της κοινής ευθύνης και επιθυμούν να ενθαρρύνουν και να ενισχύσουν την αυτοδιοίκηση των εργαζομένων μέσω της καλής ιδιότητας του εργοδότη, ώστε να παραμείνουν βιώσιμοι. Ταιριάζει με το πνεύμα της εποχής. Οι συμμετέχοντες επιθυμούν επίσης στο τοπίο του HRM μια αλλαγή παραδείγματος από τη «φροντίδα» στην «φροντίδα ότι», έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν περισσότερα/και πάλι «δοκιμασία» στη δική τους επαγγελματική ζωή και στη βιώσιμη απασχολησιμότητα. Θέλουν να «ενισχύσουν τη δική τους κατεύθυνση ώστε να συμμετέχουν με βιώσιμο τρόπο».