Το έργο PredicAlert αποσκοπεί στην ανάπτυξη μιας νέας μεθοδολογίας για την πρόβλεψη της κατάστασης συναγερμού από τις καρδιοαναπνευστικές μεταβλητές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περιβάλλοντα όπου δεν είναι εφικτό το EEG και η πολυσωμνογραφία. Στο πλαίσιο αυτού του έργου, το πεδίο εφαρμογής είναι η μαγνητική τομογραφία και ιδίως οι υπόλοιπες λειτουργικές μελέτες μαγνητικής τομογραφίας. Οι κύριοι στόχοι αυτού του σχεδίου είναι η κατάθεση ενός ή περισσότερων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και η βελτίωση του διαγνωστικού δυναμικού της λειτουργικής απεικόνισης ανάπαυσης. Ως εκ τούτου, εκπληρώνει πλήρως τον κοινωνικοοικονομικό στόχο της παρούσας πρόσκλησης υποβολής έργων.Στο έργο μας, η αξιολόγηση της επαγρύπνησης σε ένα περιβάλλον μαγνητικής τομογραφίας είναι υποχρεωτική. Ο βαθμός αφύπνισης στον άξονα νάρκης-ωρολογίου μετράται κυρίως με τεχνικές που προέρχονται από EEG, όπως η πολυσωμνογραφία (Oken et al., 2006), οι οποίες βασίζονται σε αρχεία χαμηλών ηλεκτρικών δυναμικών. Είναι ιδιαίτερα διαταραγμένες στο ηλεκτρομαγνητικά περιβάλλον μαγνητικής τομογραφίας. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει σύστημα για την εύκολη και ακριβή παρακολούθηση της επαγρύπνησης σε μελέτες μαγνητικής τομογραφίας (Wang, Ong, Patanaik, Zhou, & Chee, 2016). Εργασίες σχετικά με το επίπεδο επαγρύπνησης και την αξιολόγηση των φυσιολογικών παραμέτρων που ενέχονται εναλλακτικές συσκευές στην πολυσωμνογραφία, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών ή αναπνευστικών σημάτων (R. Bartsch, Kantelhardt, Penzel, & Havlin, 2007; R. P. Bartsch, Schumann, Kantelhardt, Penzel, & Ivanov, 2012· Muzet et al., 2016· Viola et al., 2003). Ανεξάρτητα από τη συσκευή που χρησιμοποιείται, όλες αυτές οι μελέτες έδειξαν ότι οι διαφορετικές παράμετροι χρόνου και συχνότητας ποικίλουν ανάλογα με το προφίλ υπνηλίας. Έτσι, η καρδιακή μεταβλητότητα αυξάνεται κατά τη διάρκεια του φωτός αργή μετάβαση ύπνου, μειώνεται σε βαθιά αργό ύπνο και στη συνέχεια αυξάνεται και πάλι σε παράδοξο ύπνο. Άλλες μελέτες έχουν επίσης διαπιστώσει ισχυρό συγχρονισμό μεταξύ καρδιακών και αναπνευστικών κύκλων κατά τη διάρκεια των αργών (ελαφρών και βαθέων) σταδίων του ύπνου, όταν υπερισχύει ο παρασυμπαθητικός τόνος (R. Bartsch et al., 2007· Ehrhart et al., 2000). Κατά τη διάρκεια του παράδοξου ύπνου, όταν κυριαρχεί ο συμπαθητικός τόνος, οι συγγραφείς βρήκαν μείωση στον συγχρονισμό της καρδιάς και των αναπνευστικών κύκλων. Ως εκ τούτου, είναι δυνατόν να προβλεφθεί το επίπεδο εγρήγορσης ενός ατόμου που έχει επιμηκυνθεί σε μαγνητική τομογραφία από καρδιακά και αναπνευστικά σήματα που καταγράφονται εύκολα σε αυτές τις περιπτώσεις. Παρά την ανάγκη, επί του παρόντος δεν υπάρχει επικυρωμένη συσκευή για την παρακολούθηση της επαγρύπνησης σε μελέτες μαγνητικής τομογραφίας (Wang et al., 2016). Μερικές μελέτες που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά με υψηλό αντίκτυπο έχουν πραγματοποιήσει έμμεσες μετρήσεις με βάση το αυθόρμητο κλείσιμο των βλεφάρων ή του καρδιακού παλμού και, πολύ πρόσφατα, δύο μελέτες βασίστηκαν σε δεδομένα EEG (Chen et al., 2018· Haimovici, Tagliazucchi, Balenzuela, & Laufs, 2017· Stevner et al., 2019). Όλα επιβεβαιώνουν το κρίσιμο συμφέρον για τον έλεγχο αυτού του παράγοντα. Ωστόσο, οι τεχνικοί περιορισμοί με το GET είναι τέτοιοι σε έναν σαρωτή μαγνητικής τομογραφίας που είναι απατηλό να προσπαθεί κανείς να επεκτείνει αυτές τις μελέτες σε ομάδες ή πληθυσμούς εύθραυστων ασθενών.
