Ο κύριος περιορισμός της απόδοσης των ηλιακών κυττάρων είναι η αναντιστοιχία μεταξύ του φάσματος ηλιακής ακτινοβολίας και του λειτουργικού φάσματος των φωτοβολταϊκών κυττάρων. Για να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της μετατροπής φωτός/ρευμάτων, είναι επομένως αναγκαίο να δημιουργηθεί δευτερογενής ακτινοβολία από την προσπίπτουσα ηλιακή ακτινοβολία προσαρμοσμένη στη φασματική ευαισθησία των κυττάρων. Η δημιουργία αυτής της δευτερογενούς ακτινοβολίας θα επιτευχθεί μέσω δύο διαδικασιών μετατροπής φωτονίων μέσω της υβριδοποίησης σωματιδίων νανοπλασμικής με συστήματα κβαντικής στάθμης Ν.