Η φωταύγεια, δηλαδή η εκπομπή φωτός από μια πηγή (φθορίζουσα, κβαντική κουκίδα κ.λπ.), μπορεί να ελέγχεται από το περιβάλλον της: η απορρόφηση της ενέργειας, ο ρυθμός αποδιέγερσης και η κβαντική απόδοση ενός μορίου είναι φυσικά φαινόμενα που ελέγχονται από τα εσωτερικά ηλεκτρονικά επίπεδα και επίσης το οπτικό τους περιβάλλον (νανοδομήσεις και υλικά). Πράγματι, η ανάπτυξη τεχνικών κατασκευής σε ολοένα και πιο μικρές κλίμακες ολοένα και πιο πολύπλοκων δομών από τη μικροηλεκτρονική επιτρέπει να εξεταστεί ο έλεγχος μιας βασικής παραμέτρου, του LDOS, στη νανοκλίμακα και, ως εκ τούτου, η πρόσβαση σε μια νέα φωτονική μηχανική: αυτό από μερικά μόρια, ή ακόμα και ένα μόνο μόριο.