Οι τελευταίες διασκέψεις για το κλίμα (COP21 και COP22) κατέστησαν σαφές ότι το μέλλον θα είναι διαφορετικό: αν και οι ορυκτοί μας πόροι μειώνονται, η ενεργειακή μας ζήτηση θα συνεχίσει να αυξάνεται έως το 2050 απλώς και μόνο ενόψει της αύξησης του πληθυσμού και της μεγαλύτερης παγκόσμιας πρόσβασης στην ενέργεια. Ανεξάρτητα από τα προβλεπόμενα σενάρια, ένα κοινό σημείο είναι η ισχυρή ανάπτυξη της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από αιολικές και ηλιακές πηγές. Ωστόσο, προσδιορίζεται σαφώς ότι η εγκατάσταση αυτή θα είναι δυνατή μόνο μέσω βελτιστοποιημένων λύσεων αποθήκευσης, λαμβάνοντας υπόψη τη διαθεσιμότητα του πόρου και την αξιοπιστία του. Εξετάζονται διάφορες εναλλακτικές λύσεις, εκτός από τις μπαταρίες: σταθμός μεταφοράς ενέργειας μέσω άντλησης, ηλεκτροχημικής αποθήκευσης, πεπιεσμένου αέρα ή άλλων φορέων ενέργειας, όπως το υδρογόνο, η αμμωνία, το μεθάνιο ή η μεθανόλη, μέσω ηλεκτρόλυσης νερού, μεταξύ άλλων. Οι εν λόγω φορείς ενέργειας μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε μέσω κυψελών καυσίμου είτε μέσω της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω γεννήτριας ή ανεμογεννήτριας. Είναι επίσης αρκετά εύκολο να φανταστεί κανείς ότι ένας τέτοιος σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας «Power-to-Gas-to-Power (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας + φορέας ενέργειας» + γεννήτριες) θα μπορούσε επίσης να ανακτήσει ταυτόχρονα βιοαέριο από ένα σταθμό αναβάθμισης των αποβλήτων. Οι μηχανές Εξοπλισμού Καύσης Ενέργειας, για...