ΓΕΝΙΚΌΣ ΣΤΌΧΟΣ: Αύξηση του αριθμού των μαθητών και των εκπαιδευτικών που χρησιμοποιούν ψηφιακές υπηρεσίες και εφαρμογές για διαδικτυακά μαθήματα. ΠΕΡΙΓΡΑΦΉ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΎ ΑΝΤΙΚΕΙΜΈΝΟΥ: Η διασφάλιση της πρόσβασης των μαθητών στη διαδικασία ηλεκτρονικής μάθησης έχει ως αποτέλεσμα την απόκτηση όλου του απαραίτητου εξοπλισμού για την ορθή διεξαγωγή των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα. Η πρόσβαση στην εκπαίδευση είναι απαραίτητη, αλλά τα τρέχοντα στατιστικά δεδομένα τονίζουν ότι η διατήρηση της εκπαιδευτικής δραστηριότητας στο κλασικό σύστημα παραμένει απλώς μια επιθυμία, η πραγματικότητα προσανατολίζεται προς την επιγραμμική εκπαίδευση, ικανή να ενισχύσει την προστασία της ασφάλειας των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι να σχηματίσει το κοινωνικό ον, να κοινωνικοποιήσει το παιδί. Στην πραγματικότητα, η εκπαίδευση έχει πολυδιάστατο χαρακτήρα και ένας κατάλληλος ορισμός πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη και τις δύο διαστάσεις, ώστε να μπορεί να καθοδηγεί την εκπαιδευτική δράση για την κάλυψη των αναγκών τόσο του ατόμου όσο και της κοινωνίας για την οποία την διαμορφώνουμε. Έτσι, για να σχηματιστούν πλήρη άτομα ικανά να δράσουν εύκολα στην κοινωνία, απαιτείται φυσική παρουσία στο σχολείο, αλλά αν, ωστόσο, αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια των μαθητών και των εκπαιδευτικών, ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί μια ενεργή εκπαιδευτική πράξη είναι να μεταφερθεί στο διαδικτυακό περιβάλλον. Προφανώς, προκειμένου να διευκολυνθεί η μετάβαση τόσο των μαθητών όσο και των εκπαιδευτικών σε ένα τέτοιο σύστημα, είναι επιτακτική ανάγκη τα σχολεία, μαζί με τους γονείς τους, να παρέχουν όλη την τεχνική και υλικοτεχνική υποστήριξη που χρειάζεται ένας τέτοιος μετασχηματισμός. Η διαδικτυακή εκπαίδευση έχει πολλαπλά πλεονεκτήματα από την άποψη της εκπαιδευτικής πράξης με τη στενή έννοια, αλλά περιορίζει σημαντικά την κοινωνική αλληλεπίδραση, αλλά εάν αυτό το πλαίσιο δεν επιτρέπει την ασφαλή αλληλεπίδραση των ατόμων, τότε θα πρέπει να επιλέξουμε το μικρότερο κακό και να έχουμε μια ποιοτική εκπαιδευτική πράξη, ακόμη και αν στερείται αυτής της κοινωνικής συνιστώσας. Αυτή η παρέμβαση, και αυτά τα μέτρα, δεν υλοποιούνται με βάση την ξαφνική επανάσταση ολόκληρου του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά ως αντίδραση σε μια πρωτοφανή κατάσταση στον σύγχρονο κόσμο, η οποία δεν μπορεί πλέον να παραμεληθεί. Οι ειδικές εμπειρίες από τη διοργάνωση διαδικτυακών μαθημάτων υποστηρίζουν το γεγονός ότι, ωστόσο, οι νέοι έχουν εξαιρετική προσαρμοστική ικανότητα και συνεχίζουν να κοινωνικοποιούνται ανά πάσα στιγμή στην ηλεκτρονική επικοινωνία τους. Στο πλαίσιο της τρέχουσας πανδημίας COVID-19, η οποία έπληξε επίσης τη Ρουμανία, ο πληθυσμός αντιμετωπίζει σειρά οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που προκαλούνται από τη μείωση της δραστηριότητας των οικονομικών φορέων και των δημόσιων οργανισμών, την αναδιοργάνωση της δραστηριότητας των υπηρεσιών υγείας, κοινωνικών και εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Υπό αυτές τις συνθήκες, τα τρωτά σημεία των παιδιών, των οικογενειών και των κοινοτήτων μπορούν να επιδεινώσουν τους προϋπάρχοντες κινδύνους: περιορισμένη πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες υγείας, ανισότητες όσον αφορά την πρόσβαση στην εκπαίδευση, φτώχεια. Υπό τους όρους