ALGEMENE DOELSTELLING: Vergroten van de capaciteit om te reageren op de verspreiding van COVID-19 in onderwijsinstellingen. BESCHRIJVING VAN HET ALGEMENE OBJECT: De toenemende capaciteit van de onderwijsinstelling om op de COVID-crisis te reageren, komt tot stand door de aankoop van alle apparatuur en verbruiksgoederen die nodig zijn voor een goede uitvoering van onderwijsactiviteiten in een onderwijsinstelling. Toegang tot onderwijs is essentieel, maar de terugkeer van studenten naar klaslokalen moet in maximale veiligheid worden gemaakt om hen niet bloot te stellen aan risico’s. De rol van onderwijs is het vormen van het sociale wezen, het socialiseren van het kind. In werkelijkheid heeft het onderwijs een multidimensionaal karakter en een passende definitie moet rekening houden met beide dimensies, zodat het educatieve actie kan sturen om te voldoen aan zowel de behoeften van het individu als die van de samenleving waarvoor we het vormen. Om volledige individuen te vormen die in staat zijn om gemakkelijk te handelen in de samenleving, is fysieke aanwezigheid op school noodzakelijk. Online onderwijs heeft meerdere voordelen in termen van educatieve activiteit in de enge zin, maar het brengt het individu geen voordeel voor het sociale element, omdat het precies de sociale component elimineert, het kind isoleren in een omgeving die geen uitdaging vormt. Echter, deze jonge mensen zullen op een gegeven moment uit hun huis komen, maar de straat is niet thuis, het is niet veilig, het is geen troost, het is niet de mogelijkheid om met pensioen te gaan als je iets niet leuk vindt, dus deze jonge mensen zullen angstig, agressief en niet in staat zijn tot empathie en directe communicatie. In de context van de huidige COVID-19-pandemie, die ook Roemenië trof, wordt de bevolking geconfronteerd met een aantal economische en sociale problemen als gevolg van de vermindering van de activiteit van economische actoren en overheidsinstellingen, de reorganisatie van de activiteit van gezondheidsdiensten, sociale bijstand en onderwijsdiensten. Onder deze omstandigheden kunnen kwetsbaarheden van kinderen, gezinnen en gemeenschappen reeds bestaande risico’s verergeren: beperkte toegang tot sociale diensten, gezondheidszorg, ongelijkheden in de toegang tot onderwijs, armoede. Gezien de snelle verandering in de onderwijsregelingen, na het begin van de COVID-19-pandemie, wordt het gebrek aan centrale strategie voor coördinatiemaatregelen voor eenheidsuitvoering gezien als de belangrijkste structurele barrière die interventies gelokaliseerd en ontwikkeld maakt, afhankelijk van de capaciteit van leerkrachten of de beschikbaarheid van ouderlijke ondersteuning. De meeste belemmeringen zijn onderverdeeld in vier soorten digitale ongelijkheden: 1) fysieke toegang; 2) gebruik (verminderd of onvoldoende aangepakt en ontwikkeld digitale vaardigheden van kinderen, ouders en leerkrachten); 3) toegang tot onderwijsmiddelen die geschikt zijn voor de verschillende onderwijscycli die beantwoorden aan het nieuwe curriculum; 4) gebrek aan uniforme planning op centraal niveau van trans-implementatie