DE COVID-19-PANDEMIE ZET DE NHS ONDER GROTE DRUK. DE ENORME OPKOMST VAN BRITSE PATIËNTEN BIJ HET ONTBREKEN VAN SPECIFIEKE SARS-COV-2-THERAPIEËN LEIDT TOT EEN AANZIENLIJKE BEHANDELING VAN ZIEKENHUISPATIËNTEN. VANWEGE DE NOODZAAK VAN EFFECTIEVE THERAPIEËN TEGEN COVID-19 IS DE HERVERDELING VAN GENEESMIDDELEN DIE AL IN DE KLINIEK WORDEN GEBRUIKT, ZEER AUSPICABLE.THE HYPOTHESE ACHTER HET PROJECT IS DAT IMMUNOSUPPRESSIEVE THERAPIEËN HET RELEASESYNDROOM CITOCHINICO EN DE HYPERACTIVERING VAN HET IMMUUNSYSTEEM DAT VERANTWOORDELIJK IS VOOR WEEFSELSCHADE DIE ERNSTIGE VORMEN VAN COVID-19 VEROORZAAKT, KUNNEN VERMINDEREN. PATIËNTEN MET AUTO-IMMUNE REUMATISCHE AANDOENINGEN, IN HET BIJZONDER PATIËNTEN MET CHRONISCHE ARTRITIS ZOALS REUMATOÏDE ARTRITIS (AR) EN SERONEGATIEVE SPONDYLOARTRITIS (SPA) ZIJN EEN GROOT PROBLEEM TIJDENS DE HUIDIGE PANDEMIE. IN FEITE HEBBEN ZE EEN GEMIDDELDE TOT HOGE MATE VAN INVALIDITEIT, HUIDIGE COMORBIDITEITEN IN MEER DAN 60 % VAN DE GEVALLEN EN VEREISEN IMMUNOSUPPRESSIEVE BEHANDELING.